Kate NganWa Ao半 (bàn) 19—24.6.2019

Kate NganWa Ao pochodzi z Makau, mieszkała na Tajwanie, w Stanach Zjednoczonych i w kilku krajach europejskich. Obecnie kończy studia licencjackie z fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jej prace są często inspirowane wspomnieniami z dzieciństwa, rolami płciowymi, feminizmem, tożsamością rasową, starciami ludzi z naturą itp.

Fotografia to medium, z którego korzysta najczęściej. Jest zafascynowana próbami zrozumienia intencji zdjęć wykonanych w minionych epokach, roli, jaką mogą one odegrać w przyszłości oraz historiami, które opowiadają.

Fotografia jest dla niej fizycznym ucieleśnianiem nieopowiedzianej historii, nie tylko samym technicznym procesem utrwalania obrazu. Próbuje przekształcać i przetwarzać wspomnienia, zdjęcia i pliki graficzne poprzez łączenie różnych mediów i materiałów, starając się przy tym rozpoznawać ich odmienne cechy i odkrywać skomplikowane znaczenia.

Znaczenie słowa 半(bàn) –  zarówno dźwięk, jak i element graficzny, to pominięcie 絆(bàn) oznaczające powstrzymanie. Towarzyszące mu napisy na kościach wróżebnych夶(duży, dorosły) oznaczają dwie osoby idące obok siebie. W ramach Zhóu Wén, stylu kaligrafii z dynastii Zhou (ok. XI wiek – 256 r. p.n.e.), kontynuowano pismo na kościach wróżebnych. Literacki wariant słowa „duży” był zapisywany jako „mąż”. Skrypt Pieczęci wytworzył znaczenie odnoszące się do kształtu i dźwięku: człowiek 亻+ pół 半, oznaczające rówieśników i wzajemne ograniczenie.

Dzisiejsza definicja 伴(bàn) oznacza: partnera, towarzysza lub wspólnika, towarzyszyć [czasownik], miesiączkę. Bez lewego członu – człowieka 亻(rén) – 半(bàn) oznacza: wpół-, niekompletny, (po liczbie) i pół, pół.

„Wystawa 半(bàn)składa się z dwóch elementów. Pierwszymz nich jest film oparty na mojej rozmowie z matką oraz na podróżypamięci, której doświadczyłam dziękizdjęciom i mojemuojcu.Drugim elementem jest obiekt powstały z około 20 tysięcyprzedartych i poklejonychpołówek portretów mojego ojca.

Pamiętam, jak ktoś trzymał mnie za rękę i uczył kierować rolkę kolorowych negatywów w stronę nieba, tak bym mogła dostrzec utrwalone na nich wizerunki. Pamiętam, jak szukałam własnej twarzy na tych nieostrych obrazachz niebieskim niebem i słońcem w tle. Jeśli to mój ojciec pokazał mi, jak patrzeć na fotografie z perspektywy przeszłości, to nadal to robi i jestem za to wdzięczna”.

Kate NganWa Ao