Zapisz się do newslettera


    ©Apparatus 22
    1 / 1

    Apparatus 22, Gluklya, Ivana SpinelliNo Future But Poems 31.10—30.11.24

    wydarzenia towarzyszące:

    30.10 o godz. 19:00 na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu
    Apparatus 22 o skarbach w fałszu, Ioanie Nemeș, Blank Auguri i innych środkach instytucji (w języku angielskim)

    31.10 o godz. 19:00
    Otwarcie wystawy No Future But Poems w galerii SKALA

    31.10 w godz. 19:30—21:00
    Performans Riddles – Apparatus 22 (w języku angielskim)

    14.11 o godz. 19:00
    Pokaz filmowy i spotkanie z artystką Gluklyą Natalią Pershiną-Jakimańską (w języku angielskim)

    20.11 o godz. 11:00
    Nieformalne rozmowy o sztuce z osobami senioralnymi (w języku polskim)

    30.11 sobota
    Finisażowe obiadowanie

    Akty i momenty przeciwko wyłącznie administracyjnemu światu.
    No Future But Poems to kolektywny projekt artystyczny, performatywny i interdyscyplinarny, który poszukuje transformacyjnej mocy praktyki poetyckiej, stosowanej wobec rzeczywistości. Osoby artystyczne poszukują delikatnych, dziwnych i kluczowych momentów poetyckich, aby wspólnie odsłonić złożoność otaczającego nas świata, omijając i sabotując aparat administracyjny, kontrolujący nasz czas i pragnienia. Prace Gluklyi, Apparatus 22 i Ivany Spinelli poruszają zagadnienia dotyczące politycznej i emocjonalnej wspólnoty. Akt poetycki staje się językiem, żywą, transparentną i rozproszoną materią, która przybiera formę praktycznej metodologii badania rzeczywistości poprzez język-działanie, napędzającej prace artystów, tworzącej przestrzeń generatywnej zabawy.

    Praktyki artystyczne Ivany Spinelli, Apparatus 22 i Gluklyi splatają się w badaniu władzy, aktywizacji społecznej, wykorzystaniu języka oraz refleksji nad tematami wrażliwości i futuryzmu. Każda z tych praktyk, kwestionuje normy i zaprasza do krytycznego oraz kreatywnego dialogu na temat współczesnej rzeczywistości.

    Prezentowane prace to tekstowe bodźce, instrukcje, polecenia i intelektualne mosty, które generują myśli i działania. Przestrzeń wystawy staje się miejscem przejścia, próbą uchwycenia nastroju, w którym jesteśmy zawieszeni, nieustannie czekając na przyszłość, która się nie wydarza. Na granicy nie-miejsca wystawa tworzy oniryczną przestrzeń inspirowaną subkulturami cyfrowymi, uchwytującą atmosferę zawieszoną między nostalgią a niemożliwymi przyszłościami, łączącą poetyckie elementy z poczuciem tajemnicy i zakłócenia. Ukryte w przestrzeni, prace mogą posłużyć jako wskazówki, komendy do aktywacji, by współtworzyć drogę wyjścia z naszej granicznej kondycji.

    Integralną częścią projektu jest organizacja wydarzeń towarzyszących w Poznaniu, obejmujących pokazy, performansy i dyskusje poświęcone osobom artystycznym i ich praktykom.

    Wystawa jest współfinansowana ze środków Wydziału Kultury Miasta Poznań oraz Departamentu Kultury Województwa Wielkopolskiego z siedzibą Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu.

    • Mapka