________________________________

WÈRñÌ§ÄŻ | 6.10 | þïą†êk
1️⃣8️⃣⦂0️⃣0️⃣ | otwarcie wystawy
1️⃣9️⃣⦂3️⃣0️⃣ | performance: Panorama Enter (strip-ease), Aleksandra Zhuchko.

Performance Panorama Enter (strip-ease) skupia się na doświadczaniu dziwności ciał(a) współpracującego z urządzeniami, które są zwykle kojarzone z odcieleśnianiem i zacieraniem autentyczności. Choreografia, którą oglądać będzie można symultanicznie na żywo oraz za pośrednictwem transmisji na ekranie, zbudowana została w oparciu o przetworzone dźwięki asmr i inne zdekonstruowane brzmienia.

Aleksandra Zhuchko (ur. 2002) jest artystką i kuratorką, która łączy research teoretyczny i materialny ze spontanicznym działaniem i namysłem nad nowymi mediami. Kuratorstwo traktuję jako opowieść o świecie, a nie jedynie o sztuce, a w sztuce interesuje ją przede wszystkim fikcja afirmująca dziwność i niesamowitość.
Obroniła licencjat na kierunku Kuratorstwo i Teorie Sztuki Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Aktualnie kontynuuje studia na kierunku Sztuki Mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

finisaż: 28.10.2023

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pośród pęknięć i blizn nie wiadomo już, gdzie kończy się korzeń, a zaczyna ludzka stopa. Porośnięte mchem mury pachną jak piwnice, do których zawsze baliśmy się schodzić. Zlepiona sól łączy się z ulicznym kurzem w na pozór tylko znajome kształty. Rdza komunikuje czas swoim własnym językiem. Z mechanicznych skrzydeł powoli odpadają pióra. To, co zazwyczaj niewidoczne, wyłania się we fragmentach, szczelinach, odpryskach.

Wystawa Panorama Exit przygląda się tym właśnie fragmentom, zagląda w prześwity i kadruje obraz z odprysków indywidualnych opowieści. Prowadzi nas przez naturo-kulturowe uwikłania wskazujące na nieszczelności i współzależności ziemskich istnień. Poruszamy się w długiej chwili – w przyspieszeniu oglądamy procesy ekstrakcji, napędzane przez nasze technologiczne przyspieszenie i jego zgubne trajektorie. Za kotarą lęków i dyskomfortów sami i same jesteśmy częścią tej planetarnej dziwności – jej nieregularnych kształtów i niespodziewanych ruchów. Właśnie tutaj, na zgliszczach idei mówiącej o rozdzieleniu natury od kultury, w napięciu pomiędzy tym co intymne a globalne, otwierają się przestrzenie nostalgii i żałoby, ale też perspektywy możliwych regeneracji.

Taki wielogłos jest odwrotnością próby zamknięcia świata w szklanym terrarium. To przeciwstawienie się uproszczeniom i szczelnym klasyfikacjom. Panorama indywidualnych perspektyw rozsadza nasze zwyczajowe postrzeganie, przełamując estetyczne alergie, a także lęki przed byciem pochłoniętym, zarośniętym ze światem, który rozpościera się poza ludzkim ciałem. Co  stanie się jeśli wsłuchamy się w rytm materii i jej ciche tętno? O jakiej przyszłości nam opowie? Skoro energia kumuluje się w podziemiu, w bulwach i kłączach, skoro „stawanie się” oznacza skurcze, fałdy, zmarszczki, czy ruchy robaczkowe mogą być naszą nadzieją? 

W Panorama Exit nieznane substancje przetaczają się przez nasze porowate ciała  oraz ciała naszych technologii. Pytamy więc o ślad, którym jesteśmy – o oddech, o kurz, o żyły kabli i ich życia-po-życiach. Materialne duchologie wystawy pozostawiają aurę niepewności, ale także zapraszają do więcej-niż-ludzkich dialogów, w których gęstości eksplorować możemy nieskończone warstwy i źródła.

Podążając od „ciemnych ekologii” ku „ciemnym intymnościom” – relacjom z tym, co  trudne, niekomfortowe, wstrętne – prace obecne na wystawie są postrzępioną panoramą współczesnego bycia w świecie. Tworzone przez nie fragmentaryczne opowieści nie mają puent i gotowych zakończeń. Prezentująca narracje o różnych skalach sztuka jawi się tu jako pretekst do fizycznych i dyskursywnych zwrotów ku krytycznym posthumanizmom.

Chowając do szafy to, co wyparte, sami tworzymy potwory i duchy – tak postępujemy także w relacji z tym, co więcej-niż-ludzkie. Te duchy mogą wiele powiedzieć nam o nas samych. Są krzywym zwierciadłem dla kulturowych logik. O tym mechanizmie mówi Avery Gordon, stwierdzając, że nawiedzanie to „pojedyncze, a jednak powtarzające się przypadki, w których […] tracimy naszą orientację w świecie, gdy ożywa to, co było skończone, gdy to, co znajdowało się w martwym polu, staje się widoczne”.

Kolekcjonowane przedmioty, płyty indukcyjne, znikająca poezja, grzbiety nie w pełni istniejących książek w przestrzeni wystawy stanowią swoistą archeologię teraźniejszości. Kontakt z warstwami żywych, zmieniających się surowców i tworzyw, ciał i technologii – przypomina, że wszyscy jesteśmy materią współdzielącą Ziemskie procesy. Panoramę można zobaczyć z perspektywy ziarnka piasku.

Weronika Zalewska

Wystawa Panorama Exit jest podsumowaniem rocznego programu edukacyjnego prowadzonego przez duet Inside Job (Ula Lucińska i Michał Knychaus) na Intermediach Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Jest to trzecia edycja wystawy Pracowni Gościnnej w galerii SKALA. Przewodnim motywem zajęć prowadzonych przez Ulę Lucińską i Michała Knychausa były „krajobrazy przyszłości“: te bliższe, o których alarmowani jesteśmy na bieżąco, i te dalsze – rozumiane jako spekulatywne scenariusze, w których zaistnieć może to, co wykluczone, pominięte, nieuprzywilejowane, dziwne i nieludzkie. Będąc w nieustających relacjach z obiektami i technologiami, artystki i artyści użyją ich jako narzędzi do refleksji i badań, aby przetwarzać już istniejące kategorie, przyglądać się im krytycznie i proponować nowe.

Identyfikacja wizualna:
Milan Ciszewski & Maria Stożek

patronat medialny:
Radio AFERA

Wszystkim osobom i instytucjom dziękujemy za pomoc w przygotowaniu wystawy:
Samorząd Województwa Wielkopolskiego Miasto Poznań
Fundacja Katedry Intermediów