Lida Macha (Λήδα Μαχά)Punkt zerowy 26.6—3.7.2020

Punkt zerowy określa początek danej wyprawy. W mojej pracy dążę do zbadania punktu zerowego i obserwuję, jak przekształca się on w ideę utopijną. Mój punkt zerowy wyzwala się ze swojego punktowego stanu i zmienia się w podróż wiecznego teraz. Mój punkt zerowy nieustannie przypomina o tym, co wie już moje ciało, i stara się powrócić do bycia całością. Nużą mnie wiedza i linearność, daję pierwszeństwo dźwiękom i snom. Chcę, by oślepiło mnie słońce na zewnątrz jaskini, flesz mojego aparatu, moja prawda. Moje zmysły rozwijają się i nareszcie widzę. To hołd dla wewnętrznej wiedzy, łączności z całością, z chwilą obecną, z punktem zerowym i z życiem.

Obserwuję moją jaskinię platońską i tworzę z niej koncert poszukiwania prawdy. Moje nowe oczy służą jako rozszerzony zmysł, ale cielesne ograniczenia sprawiają, że mam ich tylko dwa. Zawsze będę widzieć dwojgiem moich oczu. Nowy wzrok rejestruje rytuał zrywania ze znajomymi schematami. Mówię wszystko naraz i słucham tego, co pozostało. Jestem w swojej świątyni, w swojej rzeczywistości, w swojej perspektywie, w swoim punkcie zerowym. Jestem płynna, oślepiona, w swoim teraz.

Lida Macha

LIDA MACHA urodziła się w Atenach w 1990 roku. Poza Grecją mieszkała także w Turcji i Polsce. Obecnie jest studentką Wydziału Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Wcześniej studiowała na kierunku Mixed Media w Vellios School of Art w Atenach. Interesują ją głównie kategorie kobiecości, śmiertelności i traumy. Fizyczność procesu jest istotną częścią jej praktyki, w której stara się analizować wspomnienia i podświadomość poprzez medium fotografii, wideo i techniki mieszane.